Arnold Buurman leeft aan de rand van Apeldoorn een gelukkig leven met zijn vrouw, honden, ezels en een bescheiden kudde schapen. Én een grote verzameling lp’s. Hoewel al 70 jaar begint de markante voormalige ondernemer in zijn reservetijd aan een nieuwe klus: voorzitter van RTV Apeldoorn. Een portret.

Wie is Arnold Buurman?

Mijn vader was beroepsmilitair. Daar krijg je wel iets van mee. Hij vond het militaire leven hét leven. Ik kwam er tijdens mijn verlengde diensttijd achter dat het helemaal niets voor mij was. Door toeval kwam ik na mijn diensttijd terecht bij een handelsonderneming voor disposables, plastic bekers. Ik ontdekte daar dat ondernemen wel een beetje in mijn genen zat en ben ik mijn eigen bedrijf begonnen. Dat heb ik later weer verkocht met de bedoeling de rest van mijn leven van mijn verdiende centen te genieten. Maar King Disposables Nederland BV, een bedrijf dat dreigde ter ziele te gaan, vroeg mij het bedrijf van de ondergang te redden.”

Gelukt?

Ja, we zijn marktleider geworden. We begonnen met een omzet van een miljoen. In 2001, toen ik gedwongen stopte, hadden we een omzet van 150 miljoen.

Knap werk

(Bescheiden:) Visionair zijn is prachtig maar voor de uitvoering heb je wel goede mensen nodig. Ik heb altijd mijn eigen zwakheden onderkend, dat zijn er een aantal, en die heb ik kunnen invullen met waanzinnige mensen die duizend keer beter zijn dan ik. Ik ben iemand die voor uitdagingen en veranderingen gaat. Luister graag naar mensen, pak de ideeën op en probeer vervolgens binnen de organisatie een breed draagvlak voor die ideeën te creëren. Dat vind ik belangrijk. Ik heb denk ik het talent om mensen met elkaar te verbinden en ze te wijzen op elkaars kwaliteiten. Op die manier creëer je trots en bovenal plezier. Dat is de belangrijkste ‘P’ in het ondernemersproces. Dan gaan namelijk een aantal zaken haast automatisch. En geef ze een goed salaris en op z’n tijd een schouderklopje. Spannender is het niet. Nee, het is geen gespeelde bescheidenheid. Ik ben gewoon mijzelf gebleven. Ik kan er niet meer van maken. Het is gemeend, niet gespeeld. Ik ben uiteraard wel trots op het succes. Ik kreeg wel eens van de buitenlandse board het verwijt dat ik het bedrijf aanstuurde als een familiebedrijf. Ik antwoordde dan steevast: “Heren, kijk naar de resultaten”. Die waren altijd prachtig. Ik kreeg vervolgens de complimenten. “Leuk om te horen”, antwoordde ik dan, “ik zal ze overbrengen aan mijn medewerkers.” Het succes deel je met allen.

Wat is het geheim van jouw succes?

Mijn credo is heel simpel: wat je belooft moet je gewoon doen. De klant is koning. Die simpele werkwijze hanteerden wij toen en dat doen mijn twee zoons die nu het bedrijf leiden nog altijd. Daarbij zetten wij tegenwoordig uiteraard de nieuwe technieken en mogelijkheden van bijvoorbeeld sociale media in. Je moet goed opletten en jouw bedrijf voortdurend aanpassen aan de nieuwe situaties en nieuwe markten anders overleef je niet.

Waarom moest je stoppen in 2001?

Wegens hartfalen. Mijn secretaresse vond mij onder mijn bureau. Dat was een heel vervelende periode. Voortdurend naar het Academisch Ziekenhuis. De levensverwachting was nog maar 10 jaar. Ik kon nog amper een paar meter lopen, laat staan een baal hooi verslepen. Ik belandde in een soort medicijnproef. De proef sloeg aan en na 2,5 jaar ging het weer goed met me. Dat was 13 jaar geleden, dus ik leef al drie jaar in extra tijd. Het gaat buitengewoon goed met me. Elke drie maanden word ik gecheckt. De cardioloog zegt niet tegen mij dat ik het kalmer aan moet gaan doen. Zou ik ook niet kunnen. Ik ben nog zo gepassioneerd, zit nog vol met plannen en ideeën. Ik ben in staat altijd het positieve uit dingen te halen. Zelfs uit een hartfalen. Ik ben een dimmer, ik Denk In Mogelijkheden en niet in problemen. Dat zijn de dippers.

fotografie Gerhard Witteveen

Sinds de ziekte met vervroegd pensioen?

Nee, ik kocht een bedrijfje in Oldenzaal. Dat heet nu Buurman Facilitaire Producten. Het is uitgegroeid tot een prachtig bedrijf. Inmiddels heb ik wel wat afstand van het bedrijf genomen. Mijn beide zonen hebben nu de leiding en ik ben adviseur.

De energie steek je nu in RTV Apeldoorn?

Ik had al een paar jaar twee radioprogramma’s bij RTV Apeldoorn. Dit voorjaar vroegen ze mij of ik voorzitter wilde worden. Ik ben trots dat ik aan een grote groep vrijwilligers leiding mag geven. Het is goed dat ik zelf radio maak. Je moet met de poten in de modder staan. Dat deed ik in mijn bedrijven en ook nu weer bij RTV Apeldoorn. Ik zie en voel dat de vrijwilligers dat waarderen.

Waar wil je naartoe met RTV Apeldoorn?

Ik wil meer professionalisering en een betere uitstraling. RTV Apeldoorn heeft toch een beetje de uitstraling van een club die niet helemaal met zijn tijd is meegegaan. We moeten voor tv en radio een inhaalslag maken. En ik wil de samenwerking met het bedrijfsleven verbeteren. We gaan ons op een andere manier profileren. 170 Vrijwilligers meekrijgen in dat proces is best lastig. Ik voel bij sommigen de weerstand tegen veranderen. Ik veroorzaak onrust.

Is RTV Apeldoorn levensvatbaar?

Jazeker. Wij hebben een onderzoek laten verrichten. Daaruit blijkt dat RTV Apeldoorn zeker nog toekomst heeft. Mits we de muziek brengen van onze doelgroep en berichten wat er in Apeldoorn speelt. Daarvoor slaan wij de handen ineen met een aantal andere lokale zenders in de Stedendriehoek. We kunnen veel dingen samen doen. Ik geloof in de samenwerking binnen de Stedendriehoek. RTV Apeldoorn moet goed, snel en spannend worden.